Алтыным, мен кеше бiр жанды кордiм. Жузi жабыркау, коздерiнде мен катты гашыкпын деп жазылып тургандай, шаштарын артына карай кайырып алган, кастары калын, бойы узындау келген, устiнде кызыл куртешесi бар. Узак карадым,ол да менен козiн алмай кадалды да калды. Оган жаным ашыды, журегi жаралы сиякты... Оган караган сайын iштей аяп кетемiн, озге алемнен келген адам тарiздi. Оны сен коргенде буны байкайсын ба, байкамайсын ба?-ол жагын бiлмеймiн, бiрак онын саган деген сезiмiн туciнсен.ягни багаласан, алемде одан аскан бакытты адамды омiр бойы iздеп шыксам да таба алмас едiм. Ол сенi жан-танiмен суйедi. (мен оны айнадан кордiм кунiм)
