Кетпен мен күрек ұстау үшін екі қол, балға мен балта ұстау үшін бір қол, қалам ұстау үшін үш саусақ, ине ұстау үшін екі саусақ, ал есік қоңырауын басуға бір саусақ жеткілікті...бірақ бәріне ортақ және тең нәрсе -ол ықылас. Ол болмаған сәт екі қол мен бір саусақтық іс тең, айырмасы жоқ. Барлық жағдай, көп мүмкіндігі бар елдер бар, бірақ ілгерімейді. Кешегісі мен бүгіні, ертеңі де бірдей. Оның себебі істе ықылас жоқ. Ықылас істің рухы. Ендеше рухсыз іс қалай ілгерілемек? Сірә бір кісіні жұмысқа алардан бұрын оның дипломын емес, тіпті кейде еңбек тәжірибесінен бұрын оның іске ынтасы мен ықыласын тексерген дұрыс болар? Сіздер не дейсіздер? Ұялмай пікір жаза отырыңыздар! (C) Құрманғазы Садыбаев
P.S. Ықылас - орысша "желание". Көбіне бірдеңе жасайтын кезде біздің шала қазақ тілінде "Желаниең бар ма?" деп сұрайды :)
