Туған жерден жырақтағы тірлік
Туған жерден жырақтағы тірлік
(немесе студент қыздың
сағынышы)
Еркесі едім сағымның, қуған
желдің,
Ортасында жүруші ем думан
белдің.
Қала таңын мен тұрмын қарсы
алып,
Аппақ таңын сағынып туған
жердің.
Жұмбақ қала, құшақ аш, қарсы ал
бүгін,
Сағынышқа толы ғой ән
сандығым.
Жаңбырыңның астында жылап
тұрмын,
Есіме алып ауылдың ақ
жаңбырын.
Көңілімнің күдігін аршы мына,
Биігіңнің, туған жер, қал шыңына.
Сылдыраған мөп-мөлдір өзені де,
Ауылымның жетпейді
шалшығына.
Куә болған кіршіксіз арманыма,
Сендік қуат мен үшін жанға дұға.
Тіпті сенің төбеңе татымайды,
Бұл қаланың біп-биік таулары да.
Табиғатым, сұлусың.. ұғынбадым..
Қалай көрмей жүргенмін бұрын
бәрін?
Өзің жайлы өктемдеу сөз естісем,
Шығып кете жаздайды шыбын
жаным.
Кеудемде бар жерімнің оты
жалын,
Күнде ауылға хат жазып
отырамын.
Ат басындай алтынға туған
жердің,
Айырбастамас едім топырағың.
Менің сорлы үмітім, үзіл бүгін,
Жазған хаттар жыртылды,
сызылды мың.
Күн батқанда ауылдың тұрам
ылғи,
Қырдан батқан көргім кеп қызыл
Күнін.
Өзгергенмен өмірде ғасыр
жүйем,
Сенен қуат аламын, асыл кием!
Жырақ жүрсем «сағыныш»
болғаны үшін,
Туған жердің алдында басымды
ием!!
@Ләззат Мақаш | 
